7 Temmuz 2021 Çarşamba

Hayata ve Şiire Dair


Hayata ve Şiire Dair

                                            Eski dost Erhan’a

 

“bir oğlum olacak adı temmuz

uykusuz

korkusuz

beter mi beter”

 

Hasan Hüseyin’den okuduğu şiiri dinliyordu...

Patlayan tabanlarının tedavisi için İzmir Devlet Hastanesinin mahkum koğuşundaydı.*

12 Eylül rejiminin ayak seslerini kendi tabanlarında duymuş, apar topar götürüldüğü cezaevi hücresinden alınıp hastanenin mahkum koğuşuna bırakılmıştı.

Koğuşta yataklar doluydu.

Getirildiği sedyeyle koğuşun bir kenarına iliştirilmişti..

Burada tanıdık bir ses duymasından dolayı mutluydu...

Ama konu tuvalet ihtiyacına gelince zorlanıyordu.

Ayağa kalkamıyordu.

İhtiyacını giderdiği lazımlığı dökecek kişi, şiiri okuyan tanıdık sesti.

 

****

Sadece Hasan Hüseyin’den değil, Nazım’dan da şiirler söylüyorlardı.

 

“Kalküta'nın damları üstünde güneş

                                      güneş gibi

                                              yükseliyordu.

Sokaktan bir sütçü beygirinin

                    nal ve güğüm sesi geliyordu.”

 

İzmir’de çıkan bir çatışmada tam on üç mermi isabet etmişti vücuduna...

Mucize eseri yaşıyordu ama ayağa kalkabiliyordu.

Sürgüyü dökme işi de ona kalmıştı.

Hemşire yahut hastabakıcıların bu tür koğuşlarda böyle bir görevi üstlenmesi vaki değildi.

Her iki tutukluyu da uzun bir mahkumiyet dönemi bekliyordu.

Her ikisi de 12 Eylül rejiminin mahkemelerinde yargılanacaktı.

Zor yıllardı.

 

****

Sedyeyle getirilen tutuklu, hastane koğuşunda fazla kalmadı.

Bir başka hastaneye cerrahi müdahale amaçlı götürülmüştü.

Götürüldüğü hastanede güvenlik gerekçesiyle işlem yapılmadı.**

Cezaevine iade edildi.

Tedavisi mahpushane koşullarında, revir imkanıyla sürdürülecekti.

Yaklaşık beş ay, tuvalete kucakta taşındı.

Ayak tabanlarındaki hassasiyeti ömrü boyunca hissedecekti.

Diğer siyasi tutuklu ise, hastane koğuşunda en uzun süre kalan mahkum oldu.

Tedavisi cezaevi koşullarında yıllarca devam etti.

Vücudunda açılan yaralar iyileşmedi, onunla birlikte sürdü gitti.

Her gün ziyaretine gelen kız arkadaşı, sabrının sonundaydı...

Ne zamana kadar sürdü bu cezaevi kapısındaki beklemeleri, bilinmiyor...

 

****

İnanılmaz bir sahne değildi yazıldıklarım.

Yaşadığımız hayatın sadece bir parçasıydı...

Dünle bugünü buluşturan küçük bir anekdot.

Hayatla şiirin kesişme noktası.

Yaşadıklarımız.

 

İçeride, dışarıda...

Nerede olursak olalım, bunca bedel özgürlük uğrunaysa:

Şiir hep yanı başımızdaydı.

 

 

 

[*] İzmir Devlet Hastanesi o yıllarda Konak’taydı. Elhamra Sineması’nın yakınında, Varyant adı verilen eski Karantina semtinin düzlüğüne kurulmuştu.

[**] Götürüldüğü yer Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesiydi. Bir süre önce tedavi edilmek üzere hastaneye getirilen Orhan Bakır adlı bir tutuklunun buradan kaçırılması nedeniyle tutuklulara bakılmıyordu.

 

 

07.07.2021, Ünyekent

http://www.unyekent.com/yazi/2498-hayata-ve-siire-dair.html


 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder