20 Ağustos 2025 Çarşamba

Karadeniz Arkeolojisi – Bizans Dönemi - I

 


Karadeniz Arkeolojisi – Bizans Dönemi - I

 

Bir Orta Çağ uygarlığı olarak Bizans Dönemi, Helenistik kültürle Roma devlet geleneğinin sürdürüldüğü,  oryantal akımların ve özellikle Hristiyan inanışının belirleyici olduğu bir dönemdir. Bu dönemin başlangıcı, Hristiyanlığın özgür bir din haline geldiği  57. Roma imparatoru I. Konstantin'in hüküm sürdüğü 306–312 yıllarıdır. Öte yandan Bizans’ın başlangıcı olarak genellikle Konstantinopolis (İstanbul) şehrinin kuruluşu olan 330 yılı kabul edilmektedir.

Aslında Bizans sözcüğü köken olarak MÖ. 8. ve 7. Yüzyıl Yunan mitolojilerine dayanır.  Megaralı kolonistlerin lideri ve şehrin kurucusu –Oikistes- kral Byzas'ın adından geldiği işleri sürülür. Megera, ticari açıdan önemli bir antik Yunan kentidir ve Bizans bugünkü İstanbul Boğazı’nın bulunduğu yerdedir.     

Daha sonra, Bizans ismi Batı'da başkenti Konstantinopolis olan Doğu Roma İmparatorluğu'nu ifade etmek için kullanıldı.

Roma İmparatorluğu resmi olarak 395 yılında doğu ve batı olarak ikiye ayrıldı.

Aynı zamanda bu tarih geç antik dönemin başlangıcıdır. 717'ye kadar devam eden bu dönem "Erken Bizans dönemi" olarak da adlandırılır.


 

Bizans mı, Doğu Roma mı?

 

Doğu Roma devletinin tamamını kapsayan bir terim olarak Bizans , tarihçi Hieronymus Wolf tarafından ancak 1555'te ortaya atıldı.

Bu tarihe kadar Doğu Roma İmparatorluğu ( Orta Çağ Yunancası : Βασιλεία τν ωμαίων) yahut “Romalıların imparatorluğu” denilen bir tarihsel oluşum yüzyıl aradan sonra Bizans olarak anılmaya başlandı.

Batı Roma, Germenlerin eline geçmişti (M.S. 476).

Doğu Roma İmparatorluğu ise 1453’te Osmanlı sultanı II. Mehmet (Fatih) tarafından yıkılıncaya kadar yaşamaya devam etti.

Bugün tarihçiler tarafından Roma İmparatorluğundan dil, din ve kültür bakımından farklı olması nedeniyle Bizans olarak adlandırılan imparatorluk gerçekte Roma İmparatorluğunun Doğu yanıdır, yani Doğu Roma İmparatorluğudur; Bizans adı Doğu Roma İmparatorluğu için çok sonraları modem tarihçiler (16. yüzyılda Hieronymus Wolf) tarafından kullanılan bir addır.[1]

Doğu Roma yahut Bizans İmparatorluğu (306-1453), bin yıllık tarihiyle sadece Anadolu’nun değil, üç kıtanın kontak kurduğu tüm bölgeyi etkiledi.

Özellikle Anadolu’nun bir parçası olan Karadeniz, Bizans Dönemi’nden fazlasıyla etkilendi. 

 

Bizans Dönemi’nde Anadolu

 

Bazen Anadolu adı ile eş anlamda kullanılan Küçük Asya adı, Latincedeki “Asia Minor”un Türkçeleştirmiş biçimidir. Her ne kadar, “Küçük Asya” ile “Anadolu” adları birbirini karşılamaktaysa da, Roma döneminde Küçük Asya denilince daha çok, Fırat Irmağı’nın (Euphrates) batısında kalan taraf anlaşılmaktaydı. Örneğin Doğu Anadolu’daki Armenia ve Urartu Krallıkları, Küçük Asya’nın kapsamında değildi.

Anadolu adı ise, Yunancada “Güneşin doğduğu yer” ya da “Doğu” anlamını taşıyan “Anatole” sözcüğünün Türkçeleşmiş biçimidir. Bizans döneminde “Doğu” ile anlatılmak istenen, Ege Denizi’nin doğusu, yani Anadolu idi. Bizans döneminde ilk kez yönetimsel anlamda, başkent Constantinopolis’in (İstanbul) doğusunda kalan büyük eyalet, “Anatolikon” olarak adlandırılmıştır.[2]

2004 yılında Marmaray Tüneli'nin Avrupa yakasında yeryüzüne çıktığı yerde yapılan arkeolojik kurtarma çalışmalarında Neolitik, Helenistik, Roma ve Bizans İmparatorluğu dönemlerine ait pek çok arkeolojik kalıntı ve 37 gemi batığı bulundu. Yenikapı Marmaray Kurtarma Kazıları denilen bu çalışmalar sırasında Bizans İmparatorluğu'nun başkenti Konstantinopolis'in bir liman kenti olarak işlevini, bu dönemde kullanılan teknelerin yapım tekniklerini, limanın günlük yaşamına ışık tutacak gemicilik bilgilerine ulaşıldı. MS 4. yüzyıldan kalma kayıp Bizans limanı Theodosius bu kazılarda ortaya çıkarıldı.

Bizans’ın Karadeniz’e yansıması daha çok 4. Haçlı Seferleri sırasında oldu. İstanbul’un Latinler tarafından işgal edilmesiyle başlayan süreçte Bizans’ın bir kısmı Doğu Karadeniz’e taşındı ve burada yeni bir devlet kurdular. Bu tarihi süreç aynı zamanda Anadolu’nun kapılarının Doğu’dan gelen Türklere açıldığı dönemdir.






 

Bizans’ın Tarihi Dönemleri

                                                                                             

Erken Bizans Dönemi (330-717): I. Konstantin'in hüküm sürdüğü ve Konstantinopolis şehrinin kuruluşuyla başlayan dönemdir. Hristiyanlık bu dönemde özgür bir din haline geldi ve Roma İmparatorluğu resmi olarak 395 yılında doğu ve batı olarak ikiye ayrıldı. 717'ye kadar devam eden bu dönem geç antik dönemin başlangıcı kabul edilir. I. Justinianus (527-565) her ne kadar İtalya, Afrika ve güney İspanya'yı fethetse de 634-698 arası yükselen İslam dininin de etkisiyle Bizans Devletinin resmi dili olan Latince Herakleios döneminde Yunanca olarak değiştirildi.[3]

Orta Bizans Dönemi (717-1204): 717-843 yılları arası İkona Kırıcılığı dönemidir. Kültürel değer taşıyan çeşitli maddi ögelerin siyasi ya da dinî sebeplerle bilinçli olarak imha edilmesi, Ortodoks kilisesiyle resmi kurumları karşı karşıya getirir. 10. ve 11. yüzyıllarda Makedon hanedanının önderliğindeki Bizans yeniden İslam ve Bulgarlara karşı güç kazansa da 1071'de Malazgirt'te alınan mağlubiyetin yanı sıra, gerek Küçük Asya'da gerekse güney İtalya'da topraklar kaybedilmeye başlandı. 1204 yılında yapılan 4. Haçlı Seferi sıranda Konstantinopolis Latin devletleri tarafından işgal edildi.

Latin İşgali Dönemi (1204-1261): Dördüncü Haçlı Seferi sonucunda Konstantinopolis işgal edildi, yağmalandı. Parçalanan Bizans İmparatorluğu farklı devletlere ayrıldı; İznik İmparatorluğu, Epir Despotluğu ve Trabzon İmparatorluğu.

Geç Bizans dönemi (1261-1453): Paleologos Hanedanı önderliğinde 1261'de yeniden fethedilen Konstantinopolis ile birlikte Trabzon’da Rum İmparatorluğu kuran Komnenos Hanedanı, Geç Bizans dönemi olarak adlandırılan dönemi başlattı. Her iki krallık da 1300 sonrası bölgede egemenlik kuran Türkler tarafından tehdit altında idi. İstanbul 1453’te, Trabzon 1461’de II. Mehmet (Fatih) tarafından fethedildi.


 

Karadeniz’de Bizans Araştırmaları

 

1204'te Latinlerin Konstantinopolis'i (İstanbul) ele geçirmesi üzerine I. Andronikos'un torunları Aleksios ve David'in Gürcü kraliçesi Tamara'nın yardımıyla Trebizond'da (Trabzon) kurduğu imparatorluk 1461'e değin varlığını sürdürdü.

I. Bayezid'in 1398'de Samsun yöresini almasından sonra Trabzon Krallığı, Osmanlı Devleti'ne yıllık vergi ödemek zorunda bırakıldı. David Komnenos iktidarı döneminde (1458-1461) vergi ödemeyi durdurması üzerine Fatih Sultan Mehmet 23 Mart 1461'de Edirne'den sefere çıktı. Trabzon’un kuşatılması sonrası kral David Komnenos direnmeden teslim oldu.

Amasra’dan Trabzon’a kadar olan bölgede birçok Bizans eseri barındıran Karadeniz, Hellenist kültür ve Hristiyan dininin Roma devlet şekliyle bir sentez haline gelmesine tüm Anadolu yerleşimleri gibi katkıda bulunmuştur.  Halihazırda bölgelerde var olan sanat akımlarıyla da etkileşim içerisinde bulunarak, yeni bir sanat akımı olan Hıristiyanlık Sanatı’nın gelişmesinde öncü rol oynamıştır.

Başta Trabzon’da olmak üzere bölgede çok sayıda kilise, manastır ve benzeri dini yapı bu dönemde inşa edilmiştir.[4]

Ülkemizde Bizans temalı sürekliliği olan ilk ve tek toplantı Uluslararası Sevgi Gönül Bizans Araştırmaları Sempozyumlarıdır. 2023 yılında altıncısı yapılan toplantıların ilk dördü Koç Üniversitesi Anadolu Medeniyetler Araştırma Vakfı (ANAMED) ve Vehbi Koç Vakfı; son ikisi Koç Vakfı ve Koç Üniversitesi GABAM /Sevgi Gönül Bizans Araştırmaları Merkezi birlikteliğiyle gerçekleşmiştir. Bu sempozyumların temaları; Bizans Ticareti, Saraylar, Mimari Yapılar,  Coğrafi ve Etnik İmgelemde Bizans Kimliği ve Öteki, Bizans Mekân ve Toplulukları üzerinedir.[5]

 

Devam edecek: Arkeolojik Kazılar Ve Bizans Sanatı Araştırmaları

20.08.2025, Ünye Kent

 

  

Kaynaklar:

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­Tekin, Oğuz, 2008, Eski Yunan ve Roma Tarihine Giriş, İletişim Yay.

Mango, Cyril. 2022, Bizans Yeni Roma İmparatorluğu, Yapı Kredi Yay.

Eyice, Semavi, 1973, Türkiye’de Bizans Sanatı Araştırmaları, İst. Edebiyat Fak. Yay

Mercangöz, Zeynep. 2023,  Türkiye’de Bizans Sanatı Araştırmalarının Yüzyılı, NEU Yay.


Dipnot:

[1] Tekin, 2008; 309

[2] Tekin, 2008; 35

[3] Mango, 2022; 19

[4] Eyice, 1973: 375

[5] Mercangöz, 2023; 99